Kintsugi Kintsukuroi / Altınla Onarma Sanatı

Bu Fotoğraflarda gördüğünüz çanaklar bir Japon sanatını temsil ediyor. İsmi "Kintsugi " veya "Kintsukuroi " Daha önce İnternet,te dolaşan başka fotoğraflar,da görmüş olabilirsiniz.

Belki öylesine "begen "e tıklayıp geçtiniz,üstünde bile durmadınız.Halbuki büyütüp duvara asılacak kadar önemli bir fikir var altında...

Her hangi bir eşyamız kırıldığında ne yaparız ?? 

Çok tuzlu buz olduysa kaldırır atarız,ya da aman çakılmasın diye özen göstererek yapıştırır, sonra,da başarılı olduysa, "Oh kırıldığı hiç anlaşılmıyor, pek güzel oldu. "diye arkamıza şöyle bir yaslanırız değil mi ?

Hah işte,bu bir toplum kültürü efendim.....

Neden derseniz,bizim geleneğimizde "ayıbı örtmek "vardır. "Kol kırılır yen içinde kalır "vardır. Elalem ne der? Vardır...

Böylece kırılan vazoyu çaktırmadan yapıştırmak ya da kaldırıp çöpe atmak gibi, başımıza gelen dertleri de, başarısızlıkları da, şansızlıkları da, aynı şekilde yok saymak, veya olmamış gibi davranmak rolüne soyunuruz. 

Gel gör ki Japonlar farklı düşünüyor..

Kırılan eşyayı "altın tozu " ile onararak,hasar gören bir eşyanın, daha da değer kazandığına inanıyorlar..

"Altındaki mantık tam olarak şu: Mükemmel olmayanı kucaklamak !!!!

Aynı şeyi insan hayatına yansıtırsak, adamlar diyor ki, "Bir insan acı çekmiş,hasar görmüşse,bundan büyük bir ders çıkarmıştır. Ve artık eskisinden daha güzel,daha değerlidir. "

Anlayacağınız hasarlı olan kısmı saklamak yerine,altınla kaplayıp değer vermek ve bu şekilde saygıyla karşılamak söz konusu...

Ne kadar farklı bizden değil mi?? Hayat da her şeyi canım cicim diye öğretmiyor ki,bazen aşkediyor yüzüne tokadı,bazen indiriyor kafana balyozu,ve bazen ittiriyor sırtından kabaca...

Biz bu mantıktan gidersek, Öğrenene kadar hırpalıyor bizi....

Kırılıp dökülmeden insan kemale eremiyor....

Ama, zaman denen o şahane merhem,her yaraya şifa oluyor illa ki...

Renkleri flulaşmış sulu boya resimlere dönüyor çektiğimiz acılar... Bakıp,bakıp yahu ben bir zamanlar bu resmin içinde miydim diyorsunuz, ya da eninde sonunda diyeceksiniz...

O zaman işte, önemli olan ne biliyor musunuz,o acılardan ,sertleşmiş,katılaşmış bir kalple çıkmamak...Çünkü o kalp sertleşti mi,en çok sahibine batıyor...

Hiç , ama hiç birimiz mükemmel değiliz,belki de hiç bir zaman olmayacağız...

İç içe geçmiş çanaklar gibiyiz milyonlarca...

Hepimizin kırıkları,ayıpları var. Yok sayamayız onları.

Onları görünmez bir yapıştırıcı ile tutturup başımızı başka yöne çeviremeyiz.Kırılan parçaları öylesine çöpe süpüremeyiz. Ya da başka bir çanağı parmağımızla gösterip nasıl kırıldığından bahsedemeyiz..... 

Günlerden Bir gün yine Whatsapp durumlarından mütevellit. Çok sevdiğim bir ablamın 

bana atmış olduğu bu yazıyı sizlere sunmak istedim. Ve meraklı Melahat Mayıs :)

Yine kolları sıvadı. Araştırmacı ruhuyla bilinmeyenleri göstermek istedi..

İç ses: Allah'ım bu kıza akıl fikir ver neden böyle!!!! 

Dış ses Ne var yaa Öğrenmek ayıp mı ?? Öğrenmemek ayıp :( Ihı ıhı....

Kintsugi nedir??? diğer adıyla kintsukuroi 15 yüzyıl Japonyası 'na dayanan tamir sanatı Eski

Japonca kintsugi dilimize "altın birleştirme/ tamir ya,da altınla yamama olarak

çevriliyor.

Kintsugi zanaatının altında yatan felsefe kırılan veya eskiyen eşyalardaki güzelliği görmek şeklinde

tanımlanan wabi-sabi Bu felsefeye göre kintsugi tekniğiyle kırılan eşyalar yeniden 

bir araya getirilerek onlara yeni bir yaşam ve amaç kazandırılıyor.

   Rivayete göre: zamanın Japon imparatoru, kırılan vazo ve çömleklerini tamir ettirmek için Çin'e

gönderiyor. Ve çok değer verdiği bu eşyaların metal tellerle birbirine tutturulduğunu 

görünce,metal yerine altın kullanılmasını emrediyor.

Bu sanatın ortaya çıktığı dönemin koşulları göz önüne alındığında daha çok ortaya çıkıyor.

Zira o yıllarda Batı,da kırılan objelerin değerini yitirdiği ve bir daha kullanılamayacağını

inancı hakimken, doğuda yükselen bu zanaat yeniden kullanım gibi ulvi bir amaca da

hizmet etmiş oluyor.

27 yaşındaki Japon kintsugi sanatçısı Muneaki Shimode, kintsugi,yi Bozduğunuz bir şeyi

kendinizin tamir ettiği, güzel bir yaşam biçimi " şeklinde tanımlıyor.

Önemli olan kırılan eşyaların deformasyonlarının gizleyerek eskisinden daha "iyi " yada

"yeni gibi " bir hale getirmek değil, tam tersine bu deformasyonları mümkün 

olduğunca ortaya çıkarmak.

Araştırma kısmında ilk bölüm felsefi olarak ve İkinci bölüm Zanaat olarak ayırırsak bile. Aslında

ikisi içinde geçerli olan kusurlarınla,da gayet güzel yaşayabileceği 

olgusunu ben hissettim. Öz ve derinlik kısmı,da beni içine 

çeken bir tarafının olduğunu söylemeden geçemeyeceğim...

Bakalım bu sanatı,zanaatı ve felsefe üçlüsünü okurken, sizler neler hissedeceksiniz...

Kaynak